Ад родных ніў, ад роднай хаты
 У панскі двор дзеля красы
 Яны, бяздольныя, узяты
 Ткаць залатыя паясы.
 І цягам доўгія часіны,
 Дзявочыя забыўшы сны,
 Свае шырокія тканіны
 На лад персідскі ткуць яны.
 А за сцяной смяецца поле,
 Зіяе неба з-за акна, –
 І думкі мкнуцца мімаволі
 Туды, дзе расцвіла вясна;
 Дзе блішча збожжа ў яснай далі,
 Сінеюць міла васількі,
 Халодным срэбрам ззяюць хвалі
 Між гор ліючайся ракі;
 Цямнее край зубчаты бора…
 І тчэ, забыўшыся, рука,
 Заміж персідскага узора,
 Цвяток радзімы васілька.

Максим Багдановiч

Великий белорусский поэт Максим Богданович в своих стихах, в том числе и в своем знаменитом стихотворении «Слуцкие ткачихи», воспел скромный и в тоже время невероятно обаятельный цветок – синий василек как настоящий символ земли белорусской.